Pod srebrzystym wodospadem wylewającym się z zawieszonej jakby w powietrzu skały siedziała morska istota zwana Syreną...Jego szaforowe oczy zwrócone były teraz w taflę spokojnej srebrnej wody w której moczyła swój dlugi ogon...:"...Życie...Albo stoi w miejscu gdy nic sie nei dzieje, albo płynei tak szybko, ze nawet nie zauważamy upływu czasu..." Jego myśli były melancholijne...Bardzo cierpial po stracie ukochaniej siostry, którą niedawno zabrało na zawsze morze..:"..Sagrath..Gdybyś wiedziała jak za tobą tęsknię..."

Nagle pod srebrzystą taflą zatoki, przepłynęło coś dużego i czarnego, mocąc jego dotąd spokojną powierzchnię...

Czarny cień popłynął za kamień, niemalże znikając za nim na kilka dobrych sekund. Zdawało się, że odpłynął już daleko stąd, kiedy nagle w oddali wynurzył się, ukradkiem dostrzegając chłopaka, po czym zdawszy sobie z tego sprawę, z głośnym pluskiem znów zatopił się w toni zatoki.
- "Syrena..." - pomyślał uśmiechając się prawie niedostrzegalnie. -"Młody chłopak... Całkiem sam..."

Niemalże przy samym dnie morza, przepływał jego "cień", chowając się za zielonymi roślinami. - "Bezpieczniej będzie, gdy mnie nie zobaczy..." - pomyślał, zamykając oczy.

-"Z drugiej strony... co mam do stracenia...?"- pomyślał, uśmiechając się lekko do siebie i wypłynął nagle z rafy, podpływając do chłopaka od tyłu. Dopiero teraz można było dojrzeć cienkie ostrze sztyletu, lśniące jak klejnot w jego dłoniach. - Pływać samotnie, choć dookoła tyle syren... Co za głupota! - powiedział leniwie, oblizując ociągle wargi i patrząc na chłopaka kolorowymi oczyma spod rozwianej przez wody grzywki. - Banita, czy samotnik, hmm?

Syrena w zdziwieniu obserwowała oddalającego się chłopaka.
- "Oni się mnie boją..." - pomyślał spoglądając na ostrze noża -"Ze względu na sztylet czy może..." - Westchnął, uśmiechając się lekko do siebie zrezygnowanym uśmiechem. - "Ze względu na to, że jestem... inny"
Mocniej objął dłońmi rękojeść sztyletu, udając się do miasta półksiężyca. - Morze nie jest dla mnie... - powiedział do siebie szeptem, tak by nikt go nie usłyszał.- Ląd wydaje się bardziej sprawiedliwy...